Coś Puchatek ostatnio smęci, więc jakiś pozytyw by się przydał dla wyrównania nastroju…
Duże Amerykańskie Wydawnictwo (w skrócie DAW), co to z nim Puchatek współpracuje, wyraźnie nie odczuwa (na razie?) skutków Okropnego Kryzysu, bo książek wydaje krocie. Kolejne telefony od kolejnych zaprzyjaźnionych pań redaktorek, kolejne propozycje i ustalanie terminów…
Na pulpicie puchatkowego jabola (pulpit w szkocką kratę, jakby ktoś miał wątpliwości…) wisi specjalny dokumencik tekstowy o wdzięcznej nazwie „Plany.rtf” – w którym (jak można się domyśleć) są plany pracy na najbliższy czas: tytuły książek, ich orientacyjna objętość i termin oddania tłumaczenia. No i aktualnie ostatnia pozycja na liście ma termin „Do końca grudnia 2009”. A wszystkich pozycji jest tyle, że raczej wolnych terminów między nimi nie ma. A jest dopiero styczeń. Kryzys? Jaki kryzys?
Dodatkowym plusem jest fakt, że ani jedna z czekających w kolejce książek nie jest książką kucharską ani poradnikiem z gatunku „jak sprzątać dom”. Są tu głównie książki przyrodnicze (np. o instynktach zwierząt czy jakieś tam „tajemnice przyrody”) – nie są to może wyżyny intelektualne, ale jednak rzeczy ciekawe i sensowne. No i jest jedna rzecz naprawdę bardzo ciekawa – dotycząca historii biblijnej, co prawda w formie encyklopedycznej, ale i tak dobrze napisana i bardzo (aż dziwnie!) dobrze zredagowana, także od strony naukowej.
Czyli: mam co robić do końca roku (!), za przyzwoite pieniądze (DAW płaci sporo i szybko), a w dodatku jest to dosyć ciekawe i w miarę inteligentne.
Są i minusy: raczej w tym roku nie zdążę zrobić nic „ambitnego, choć za mniejsze pieniądze”, takiego jak Tybet czy ta ostatnia książka o Dalajlamie. Ale też kryzys sprawił, że wcale nie jest pewne czy Małe Wydawnictwo które mi takie rarytasy zlecało w ogóle w tym roku będzie coś nowego wydawać.
Problemów natury egzystencjalnej to nie rozwiązuje – ale pieniądze na egzystencję też się przydadzą…
Takie sobie mruczanki 