Jakiś… dowcipniś (inne słowo cisnęło mi się na usta) zgłosił moje dane za pośrednictwem formularzy on-line do kilku instytucji (chodzi o formularze typu „zostaw swoje dane, a nasz konsultant się do ciebie odezwie”).
Dziś miałem już e-mail i telefon od Pewnej Szkoły Języków Obcych, w której podobno zgłaszałem chęć zapisania się na kursy, oraz od Znanej Firmy Udzielającej Szybkich Pożyczek Na Złodziejski Procent, z której konsultantem rzekomo pragnąłem się spotkać.
Obu paniom wyjaśniłem grzecznie, że o żaden kontakt nie prosiłem i że ktoś mi robi kawały.
Jeśli sytuacja będzie się ciągnąc, trzeba będzie podjąć jakieś działania. Dowcip dowcipem, można by powiedzieć – bądź co bądź krzywda mi się żadna nie stała…
…na razie. Bo, mówiąc szczerze, jestem zaniepokojony. „Dowcipniś” wypełniał formularze on-line podając nie tylko mój adres e-mail (który zdobyć jest oczywiście stosunkowo łatwo), ale także numer komórki i prawdziwe imię i nazwisko (bo obie panie dzwoniące po imieniu i nazwisku o mnie pytały).
To mogłoby sugerować, że „dowcipnisiem” jest ktoś kogo znam i kto mnie zna – ale Bogiem a prawdą jakoś nie wyobrażam sobie, żeby ktoś z moich znajomych miał ochotę (i czas) na tak durne dowcipy. Fakt, robiliśmy sobie kiedyś różne numery… Niektóre przeszły do legendy (jak grające żarówki) – ale to były jednak numery inteligentne.
A zatem?… Jakiś wkurzony forumowicz z jakiegoś forum, któremu zalazłem za skórę złośliwym komentarzem? Nie mam wrogów, nie kojarzę nikogo, kto mógłby o coś mieć do mnie żal czy pretensje do tego stopnia, żeby robić mi takie kawały.
Cóż, zobaczymy jak to się rozwinie.
Takie sobie mruczanki 